Historia kościelna, księgi 1-5

Oryginalny tytuł:

Ecclesiastical History, Books 1-5

Zawartość książki:

Euzebiusz był powszechnie znany wśród starożytnych jako Euzebiusz z Cezarei lub Euzebiusz Pamfiliusz. Pierwsze określenie powstało z faktu, że przez wiele lat był biskupem Cezarei; drugie z faktu, że był bliskim przyjacielem i wielbicielem Pamfilusa, prozelity z Cezarei i męczennika.

Co najmniej czterdziestu współczesnych nosiło to samo imię, wśród których najbardziej znanym był Euzebiusz z Samosaty - i tak powstała konieczność odróżnienia go od innych przez konkretne oznaczenie. Rok Edyktu Mediolańskiego, który oddziela pierwszą i drugą epokę historii Kościoła, podobnie służy życiu i literackiemu medium pierwszego historyka Kościoła. Zgodnie z rosnącą zgodą uczonych, rok 313 wyznacza chronologicznie okres aleksandryjski od bizantyjskiego okresu literatury greckiej i to właśnie rok 313 dzieli karierę Euzebiusza Pamfila na nierówne, ale odpowiednie części.

Pod względem wykształcenia i gustu literackiego Euzebiusz należy do wcześniejszych czasów.

Oficjalnie i pod względem produktywności literackiej należy do czasów późniejszych. Wkrótce po 313 r.

Euzebiusz został biskupem, podobnie jak w większości po 313 r. Jego dzieła zostały faktycznie skomponowane. Z wydarzeń współczesnych tym późniejszym latom, Euzebiusz zapisał wiele, co jest cenne, ale to ze względu na to, co opowiada o wcześniejszym okresie - o czasach przed Pokojem Kościoła - jest on tak ważny w historii historii i literatury.

Dzięki niemu - prawie tylko dzięki niemu - zachowały się słabe wspomnienia epoki, która umarła wraz z nim. Niewiele wiemy o faktach z jego życia. Ani miejsce, ani rok jego narodzin nie są znane.

Najlepsze przypuszczenia czynią Palestynę jego ojczyzną i przypisują okres 260-264 jako datę jego narodzin. Cezarea w Palestynie mogła być jego rodzinnym miastem.

W każdym razie wszyscy znani współpracownicy jego młodości i główne działania jego dojrzałości są z nią związane. Z pewnością nie urodził się Żydem, ale nie wiemy, czy urodził się chrześcijaninem. Jego rodzice, czy to poganie, czy chrześcijanie, nie byli wysokiej rangi.

Fakt, że Ariusz, pisząc do Euzebiusza z Nikomedii, odnosi się do swojego imiennika z Cezarei jako "twojego brata, który jest w Cezarei", nie może być z pewnością traktowany dosłownie.

Ariusz mógł nazywać ich braćmi, ponieważ łączyła ich zarówno sympatia teologiczna, jak i urząd biskupi. Zasadniczo nic nie wiadomo o jego pochodzeniu i pokrewieństwie.