Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
Urodzona w Berlinie Helene Schweitzer dorastała w Strasburgu w czasach wielkiego rozwoju społecznego, architektonicznego i historycznego. To właśnie w tym środowisku kulturowym, jako córka profesora historii, Helene poznała młodego pastora Alberta Schweitzera (1875-1965) i rozwinęła głęboką przyjaźń, która kwitła przez dekadę przed ich ślubem w 1912 roku. W tych latach pełniła funkcję pierwszej kobiety-inspektora Miejskich Sierocińców w Strasburgu, którą sprawowała przez cztery lata, zanim została dyplomowaną pielęgniarką. Redagowała również i korygowała wiele książek Schweitzera z różnych dziedzin, gdy razem pracowali nad realizacją wspólnego marzenia o poświęceniu życia ludzkości. W 1913 roku Albert i Helene Schweitzer założyli najdłużej działający szpital założony przez Europejczyków w Afryce - Albert Schweitzer Hospital w dzisiejszym Gabonie.
Dzięki swojej cichej sile, jasnemu poczuciu celu, niezależnemu duchowi oraz szerokiemu zakresowi umiejętności i talentów, Helene była wzorem dla wielu innych kobiet, które później służyły Szpitalowi Schweitzera. Opierając się na trwającej całe życie korespondencji pary, a także dziennikach i profesjonalnych pismach Helene, Marxsen ujawnia nowoczesną kobietę odwagi w mrocznych czasach, której odporny, optymistyczny duch pozwolił jej pozostawić trwałe dziedzictwo, które nie zostało jeszcze w pełni zrozumiane.
Dramatyczne życie Helene Schweitzer ujawnia głębsze pytania o to, jak na pamięć wpływają założenia dotyczące płci i jak biografia jest kształtowana przez miejsce i historię. Dostarczając kontrnarracji do tradycyjnego wizerunku słabej kobiety, która poświęciła swoje życie geniuszowi męża, ta bogata w szczegóły kronika mało znanej postaci zachęca do szerszej dyskusji na temat znaczenia życia kobiety przesłoniętego sławą partnera.