Adi Shankaracharya, wielki filozof, który przywrócił wedyjską sanatana dharmę, urodził się w Kalady, wiosce w obecnym dystrykcie Ernakulam w stanie Kerala w Indiach w 507 r. p.n.e.
w dniu Vaisakha Shukla Panchami kalendarza hinduistycznego. Jego ojcem był Shivaguru, a matką Aryamba. W wieku 8 lat otrzymał inicjację do porządku sanyasa od czczonego GovindaBhagavatpada w Kartika Shukla Ekadashi.
Napisał komentarze do Prasthanatrayishastras.
Shankaracharya pojawił się w czasie, gdy okoliczności były takie, że sanatana dharma została pozbawiona jakiejkolwiek siły, została rozdarta i zniszczona. Miały też miejsce obce inwazje.
Dzięki swoim zdolnościom naukowym i sile pokuty pokonał buddyjskich uczonych w debatach filozoficznych. Pokonał również uczonych takich jak Śri Mandana Mishra dzięki znajomości śastr i uczynił go swoim uczniem. Już w wieku 16 lat osiągnął wielkie sukcesy.
Wywarł również wpływ na króla Sudhanvę i uczynił go swoim uczniem. Adi Shankaracharya podróżował daleko i szeroko po wielu regionach, głosił i wyznawał dharmę vedicsanatana w zbyt krótkim okresie życia wynoszącym 32 lata. Obudził społeczeństwo, które znajdowało się w stanie głębokiego uśpienia.
Napisał wiele książek i odnowił wiele świątyń za swojego życia. Aby dharma zawsze panowała nad krajem, a wartości duchowe rozwijały się, wielki jasnowidz ustanowił cztery instytucje dharmiczne.
