Farsa

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Farce

Zawartość książki:

Wydanie poprawione (2003), z nowym materiałem i nowym wstępem autora.

Farsa zawsze była spychana na najniższy szczebel drabiny gatunków dramatycznych. Rozróżnienie między farsą a bardziej literackimi formami komicznymi pozostaje niejasne, nawet w świetle współczesnych wysiłków na rzecz rehabilitacji tego typu komedii. Czy farsa jest naprawdę niczym więcej niż slapstickiem - "gaszeniem świec, przewracaniem stołów, przewracaniem stołków", jak scharakteryzował ją Thomas Shadwell w XVII wieku? A może współczesny mu Nahum Tate miał rację, gdy triumfalnie oświadczył, że "nie ma żadnych zasad, które należy przepisać dla tego rodzaju dowcipu, żadnych wzorców do naśladowania; i jest to całkowicie twór wyobraźni"? Davis pokazuje, że farsa jest istotnym elementem zarówno tradycji komediowej, jak i tragicznej. Farsa ma na celu zbadanie terytorium tego, co czyni farsę odrębnym gatunkiem komicznym. Jej skromne początki sięgają klasycznego teatru grecko-rzymskiego; ale kiedy formalny dramat odrodził się w procesie opracowywania rytuału w średniowiecznym Kościele, francuski termin "farsa" stał się synonimem rozpoznawalnego stylu komicznego przedstawienia. Biorąc pod uwagę szeroką gamę fars, od najkrótszych i najbardziej podstawowych przedstawień jarmarcznych mountebanków po w pełni rozwinięte pięcioaktowe struktury z końca XIX wieku, książka ujawnia wzorce komicznej fabuły i kontrploty, które są wspólne dla wszystkich.

Rezultatem jest nowatorska klasyfikacja fabuł farsowych, która służy wyjaśnieniu różnic między farsą a bardziej literackimi formami komicznymi oraz pokazaniu, jak szybko farsa może przejść w inne style humoru. Kluczem jest ostrożna równowaga między buntem przeciwko porządkowi i przyzwoitości, a rodzajem Realpolitik, który ostatecznie przywraca atakowane konwencje społeczne. Złożony wachlarz środków, takich jak kadrowanie, fabuła, charakterystyka, wyczucie czasu i styl gry aktorskiej, utrzymuje tę delikatną równowagę. Współczesne przykłady z londyńskiej sceny uaktualniają dyskusję i ukazują farsę jako złożoną i potężną formę komiczną, z własną historią, zasadami i tradycjami. Farsa rzuca światło na gatunek, jego historię i zastosowanie w kontekście krytyki dramatycznej. Davis analizuje powracające tematy w farsowych komediach, w tym bunt, zemstę i przypadek. Ta klasyczna praca, zaktualizowana o nowy wstęp i 50% nowego materiału, od lat jest podstawą bibliotek literackich i humorystycznych. Jest częścią Transaction Series in Humor pod redakcją Arthura Asa Bergera.