Enforcing International Maritime Legislation on Air Pollution through UNCLOS
Niniejsza książka bada zakres i zastosowanie Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) w odniesieniu do egzekwowania międzynarodowych przepisów morskich dotyczących zanieczyszczenia powietrza.
Koncentruje się ona na egzekwowaniu Załącznika VI do Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Załącznik VI do Konwencji MARPOL) oraz zaostrzonego globalnego limitu zawartości siarki, który wejdzie w życie w 2020 roku. Pierwsze rozdziały w części I zawierają ogólne wprowadzenie do odpowiednich przepisów załącznika VI do konwencji MARPOL, UNCLOS, kontroli państwa portu (PSC), dyrektywy siarkowej UE i podstawowych zasad jurysdykcji prawa międzynarodowego.
W części II przeanalizowano zwiększone obowiązki w zakresie egzekwowania i powiadamiania nałożone na państwa bandery w rozdziale XII UNCLOS oraz rozszerzone jurysdykcje państw portowych i nadbrzeżnych w zakresie egzekwowania. Obejmuje to eksterytorialne egzekwowanie prawa przez państwa portowe na pełnym morzu oraz sposób rozwiązywania kwestii nakładających się jurysdykcji. Te teoretyczne dyskusje na temat jurysdykcji są powiązane z praktycznymi zastosowaniami odnoszącymi się do PSC i sankcji.
Część III opiera się na wnioskach z części II w odniesieniu do egzekwowania innych przepisów przyjętych przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO), w tym przepisów dotyczących gazów cieplarnianych (GHG), które IMO ma przyjąć w ramach swojej strategii GHG. Wreszcie, w związku z rosnącymi wyzwaniami środowiskowymi związanymi z globalnym ociepleniem i biorąc pod uwagę szczególny status prawny statków, część IV zawiera analizę tego, czy konkretne regulacje IMO dotyczące gazów cieplarnianych mogą w przyszłości zostać uznane za normy bezwzględnie obowiązujące o charakterze „jus cogens” i odnosi się do potencjalnych implikacji prawnych.