Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Echoes of Friendship in the Gospel of John
Przyjaźń w świecie grecko-rzymskim przybierała wiele różnych form, z niektórymi "przyjaźniami" obejmującymi nic więcej niż sojusz polityczny lub relację patron-klient, a innymi obejmującymi głęboką osobistą intymność.
Kiedy Jezus mówi, że jego uczniowie mają być nazywani "przyjaciółmi", jaki rodzaj przyjaźni ma na myśli? Przyjaźń może wydawać się stosunkowo nieistotnym motywem w Ewangelii Jana, ponieważ autor nie zamierza wyraźnie przedstawiać filozoficznego dyskursu na temat natury przyjaźni, ani też nie stwierdza wyraźnie, że narracja dotyczy przyjaźni. W tym studium jednak Culy, po dokładnym zbadaniu literatury grecko-rzymskiej na temat przyjaźni, pokazuje, że język tego, co nazywa "idealną przyjaźnią", faktycznie przenika Czwartą Ewangelię od początku do końca i służy jako główne narzędzie do charakteryzowania relacji, które są wprowadzane w Prologu i rozwijane w trakcie narracji.
Podejmując motyw przyjaźni jako narzędzie charakterystyki, Ewangelia Jana wskazuje na uderzającą implikację życia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa: że naśladowcy Jezusa są zaproszeni do cieszenia się poziomem intymności z Nim, który w rzeczywistości, a być może tylko, można porównać do poziomu intymności, jaką cieszy się z Ojcem. Janowy Jezus przyszedł więc nie tylko po to, by zbawić świat, ale także po to, by zaoferować tym, którzy za Nim pójdą, relację, o której grecko-rzymscy filozofowie tylko marzyli, relację, w której obecne były wszystkie składniki idealnej przyjaźni.
