Ocena:

Książka „Children of the Black Glass” jest wysoko ceniona za wciągającą fabułę, wielowarstwowe postacie i moralne zawiłości, dzięki czemu jest przyjemną i skłaniającą do refleksji lekturą zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Czytelnicy doceniają tematykę rodziny, kultury i rozwoju osobistego na tle magii i przygody. Wielu z nich z niecierpliwością czeka na kontynuację i cieszy się z fantazyjnego świata stworzonego przez autora.
Zalety:Angażująca i wciągająca historia z mocną narracją.
Wady:Dobrze rozwinięte postacie, które trafiają do czytelników w każdym wieku.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Children of the Black Glass
Howl's Moving Castle spotyka się z Neilem Gaimanem w tej „mrocznej i szorstkiej” ( Booklist ) fantastyce średniej klasy, osadzonej w świecie równie hipnotyzującym, co groźnym, podążając za dziećmi w poszukiwaniu ratunku dla ich ojca, który zostaje uwikłany w złowrogie plany rywalizujących czarowników.
W niemiłej alternatywnej przeszłości, gdzieś pomiędzy epoką kamienia łupanego a epoką metalu, Tell i jego siostra Wren mieszkają w małej górskiej wiosce, która utrzymuje się z kopalni czarnego szkła i działa w oparciu o brutalne prawa. Kiedy ich ojciec zostaje oślepiony w wypadku górniczym, prawo nakazuje mu odzyskać wzrok w ciągu trzydziestu dni i być zdolnym do pracy na tym samym poziomie co wcześniej lub zostać skazanym na śmierć.
W obliczu tej tragicznej przyszłości Tell i Wren udają się w zakazaną, zdradziecką podróż do legendarnego miasta Halfway, w połowie drogi w dół góry, aby wymienić cenne czarne szkło ojca na lekarstwo, które go wyleczy. Miasto, rządzone przez pięć potężnych czarodziejek, początkowo olśniewa rodzeństwo. Ale pod błyszczącą powierzchnią Halfway kipi ambicja, przemoc, uprzedzenia, szantaż i zbliżający się chaos.
Nie zdając sobie z tego sprawy, Tell i Wren wkraczają prosto w wir czarodziejskiego zamachu stanu. W ciągu następnych dwunastu dni muszą najpierw ratować siebie, a potem swoich nowych przyjaciół, ponieważ lojalności się zmieniają, a uprzedzenia pękają, aby pokazać, kto ma prawdziwą władzę.