Dzieci niczyje: Nadużycia i zaniedbania, zastępczy dryf i alternatywa dla adopcji

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, recenzje odzwierciedlają złożony zakres opinii na temat „Dzieci niczyich” Bartholeta. Wielu chwaliło książkę za dokładne przedstawienie systemu opieki zastępczej i wezwanie do reformy, podczas gdy inni krytykowali ją za postrzegane uprzedzenia wobec niektórych struktur rodzinnych i nauczania w domu.

⬤ Książka oferuje kompleksowy i dokładny opis systemu opieki zastępczej, rezonując zarówno z profesjonalistami, jak i rodzicami zastępczymi.
⬤ Porusza istotne kwestie związane z opieką nad dziećmi w Ameryce i promuje potrzebę pilnej reformy.
⬤ Wielu czytelników uznało ją za przekonującą i inspirującą, dającą nadzieję i motywację do zmian.
⬤ Jest uważana za niezbędną lekturę dla studentów i profesjonalistów zajmujących się pracą socjalną i rzecznictwem dzieci.

⬤ Niektóre recenzje twierdzą, że poglądy Bartholeta są antyrodzinne, argumentując przeciwko nauczaniu domowemu i tradycyjnym wartościom rodzicielskim.
⬤ Krytycy opisują książkę jako promującą uniwersalne podejście do rodzicielstwa, które pomija złożoność i indywidualność dynamiki rodziny.
⬤ Istnieją obawy, że książka może niesprawiedliwie sugerować, że więzi biologiczne i kulturowe mogą być pomijane na rzecz adopcji.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nobody's Children: Abuse and Neglect, Foster Drift, and the Adoption Alternative

Zawartość książki:

Dzieci niczyje to intensywne spojrzenie na politykę opieki nad dziećmi w zakresie nadużyć i zaniedbań, opieki zastępczej i adopcji.

Elizabeth Bartholet, jeden z czołowych krajowych ekspertów w dziedzinie prawa rodzinnego, rzuca wyzwanie przyjętej ortodoksji, która traktuje dzieci jako należące do ich pokrewieństwa i grup rasowych oraz zamyka je w nieodpowiednich domach biologicznych i zastępczych. Prosi nas o zastosowanie lekcji wyciągniętych z ruchu maltretowanych kobiet, gdy patrzymy na maltretowane dzieci, i o zastanowienie się, dlaczego ideologia ochrony rodziny nadal panuje, gdy w grę wchodzą dzieci, a nie dorosłe kobiety.

Bartholet prosi nas o poważne potraktowanie opcji adopcji. Wzywa całą społeczność do wzięcia odpowiedzialności za swoje dzieci, do myślenia o dzieciach zagrożonych przemocą i zaniedbaniem jako należących do nas wszystkich i do zapewnienia, że "dzieci niczyje" staną się cennymi członkami czyjejś rodziny.