Dwa lata w Kurdystanie: Doświadczenia oficera politycznego, 1918-1920

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Two Years in Kurdistan: Experiences of a Political Officer, 1918-1920

Zawartość książki:

Kurdystan nie istnieje jako państwo, ale z pewnością istnieje jako naród. Kurdowie, lud liczny i starożytny, zjednoczony wspólnym dziedzictwem, rozproszony jest głównie w pięciu krajach - Turcji, Iranie, Iraku, Syrii i Rosji.

Przez wiele lat odgrywali nie do pozazdroszczenia rolę pionków w burzliwych walkach o władzę na Bliskim Wschodzie, manipulowanych przez rządy wykorzystujące kurdyjskie kłopoty jako sposób na manewrowanie przeciwnikami. William Rupert Hay był brytyjskim oficerem politycznym, który w latach 1918-1920 dowodził kurdyjskim dystryktem Arbil w północnym Iraku. Jego zadaniem było ustanowienie i utrzymanie brytyjskich rządów na tym obszarze w następstwie inwazji I wojny światowej.

Dwa lata w Kurdystanie to szczegółowa osobista relacja z pobytu Haya w Arbilu. Śledzi jego postępy od początkowego ciepłego powitania przez Kurdów (którzy w następstwie wojny żyli w strasznych warunkach i wierzyli, że brytyjskie rządy zwiastują nadejście nowej i lepszej ery), poprzez rozczarowanie surowszymi podatkami, zaostrzonymi przepisami i niepowodzeniem Brytyjczyków w znaczącej poprawie jakości życia, aż po ostateczną rebelię w 1920 roku.

Poprzez wszystkie te wydarzenia Hay maluje żywy portret ludzi i miejsc północnego Iraku oraz wiele niezwykłych doświadczeń, czy to polowanie na banitę Nuriego Bahila ("patriotę i bohatera..."). Robin Hoodem"), rozmowy z towarzyskim wodzem plemiennym Hamą Aghą (który twierdził, że ma 130 lat i spłodził dziecko w wieku 90 lat) czy opisy zamachów na własne życie.

Najważniejszym aspektem książki jest to, że wyjaśnia ona uczucia żywione wobec regionu przez człowieka, który wiele lat później, jako brytyjski rezydent polityczny, miał odegrać kluczową rolę w kształtowaniu współczesnej Zatoki Perskiej. Jak Hay zauważył w 1921 r., z niezwykłą trafnością do dnia dzisiejszego: "Biedni ludzie, obawiam się, że musieli być gorzko rozczarowani wielkimi nadziejami na przyszłość, które żywili".