Doświadczenia kobiet podczas Holokaustu: Ich własnymi słowami

Opinie czytelników

Książka podkreśla doświadczenia i świadectwa kobiet podczas Holokaustu, dostarczając spostrzeżeń, które często były pomijane w narracjach historycznych. Jest chwalona za wciągający język i cenny wkład w edukację o Holokauście.

Aktualny wkład w studia nad Holokaustem, łatwy do czytania z dobrym układem, zawiera niesłyszane głosy, równoważy prawdę i życzliwość, odpowiedni dla nauczycieli, szczególnie koncentrując się na roli kobiet, wciągające i poruszające historie, dobre do badań i edukacji.

Niektóre egzemplarze dotarły uszkodzone, np. z plastrami.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Women's Experiences in the Holocaust: In Their Own Words

Zawartość książki:

Ta książka ujawnia doświadczenia kobiet w czasie Holokaustu. Wyjaśnia, dlaczego trudności kobiet różniły się od trudności mężczyzn.

Mężczyźni zostali zabrani, a kobietom pozostawiono opiekę nad dziećmi i starszymi krewnymi oraz zmuszono je do podjęcia nowych ról. Kobiety takie jak matka Andrew Sachsa musiały radzić sobie z organizacją wyjazdu do obcego kraju i dokonywaniem wyborów, co zabrać, a co porzucić. Często desperackie poszukiwanie pożywienia dla siebie i swoich podopiecznych spadało na kobiety, podobnie jak kwestie medyczne.

Musiały stawić czoła ciążom, aborcjom, a w niektórych obozach eksperymentom medycznym. Wiele kobiet napisało pamiętniki, wspomnienia, listy i książki o swoich doświadczeniach, które zostały tutaj szeroko wykorzystane. Relacje obejmują kobiety, które walczyły lub pracowały w ruchu oporu, takie jak Zivia Lubetkin, która była częścią powstania w getcie warszawskim.

Dr Gisella Perl była lekarzem w Auschwitz pod kierownictwem niesławnego dr Mengele. Niektóre młode dziewczyny działały jako Kashariyot, podziemni kurierzy między gettami. Ich różnorodne doświadczenia reprezentują skrajności ludzkiego cierpienia, wysiłku i odwagi.

Autorka sama przeżyła, urodziła się w 1944 roku. Jej matka walczyła o jej bezpieczeństwo w chaosie budapesztańskiego getta, gdy była małym dzieckiem, i radziła sobie z zagrożeniem ze strony rosyjskich żołnierzy po wyzwoleniu Budapesztu w styczniu 1945 roku.