Dobrzy faceci zagubieni

Opinie czytelników

Książka jest dobrze skonstruowaną powieścią, która rezonuje z czytelnikami, szczególnie tymi zaznajomionymi z życiem klasy robotniczej. Łączy w sobie elementy polityki, muzyki i tematów społecznych, dzięki czemu jest wciągającą lekturą, która dokładnie odzwierciedla kontekst historyczny. Podczas gdy niektórzy recenzenci mieli oczekiwania oparte na wcześniejszych pracach non-fiction autora, wielu uznało narrację zarówno za zaskakującą, jak i satysfakcjonującą. Duży nacisk położono na doświadczenia klasy robotniczej i wpływ zmian społecznych na przestrzeni lat.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca historia
⬤ dokładnie przedstawia życie klasy robotniczej
⬤ przeplatane wątki z istotnym przesłaniem
⬤ szybkie tempo i ekscytujące
⬤ rezonuje z osobistymi doświadczeniami
⬤ przyjemna mieszanka faktów i fikcji
⬤ gorąco polecana przez wielu recenzentów.

Niektórzy czytelnicy spodziewali się innej narracji w oparciu o wcześniejsze prace autora; kilka negatywnych recenzji zostało wspomnianych, ale nie zostało szczegółowo opisanych, co sugeruje potencjalny rozdźwięk z niektórymi czytelnikami.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Good Guys Lost

Zawartość książki:

Aspirujący muzyk Billy dorasta w pełnym przepychu Liverpoolu lat sześćdziesiątych, marząc o sławie. Nadzieje gasną, gdy zachodzi w ciążę z dziewczyną i pospiesznie się żeni. Szukając uczciwej pracy na morzu, jego statek tonie, a Billy zostaje uznany za zmarłego. Po powrocie zastaje żonę z innym mężczyzną, ale po kłótni trafia do więzienia.

Zachęcony przez swojego czarującego kuzyna, Duke'a, drobnego gangstera, Billy wznawia karierę rozrywkową i podróżuje do Londynu. Tam zakochuje się w przedwcześnie dojrzałej sekretarce agenta wydawniczego z mroczną przeszłością. Dziewczyna dostrzega jego talent i postanawia mu pomóc.

Podekscytowany Billy wraca do Liverpoolu, zgadzając się na ostatnią pracę dla Duke'a. Praca idzie źle i Billy przypadkowo zabija człowieka. Duke zostaje skazany za morderstwo, a Billy, dręczony poczuciem winy, nigdy nie wraca do Missy ani do swojej muzyki.

To ballada o nadmiarze, sukcesie i pogoni za władzą.