Długa cisza: Wspomnienia niemieckiego dziecka-uchodźcy, 1941-1958

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 56 głosach.

Oryginalny tytuł:

A Long Silence: Memories of a German Refugee Child, 1941-1958

Zawartość książki:

Po ponad sześćdziesięciu latach koszmarne cierpienia tak wielu ofiar niemieckiego reżimu nazistowskiego zostały obszernie udokumentowane. Rzadko jednak słyszy się o doświadczeniach niemieckich dzieci podczas II wojny światowej.

Dorastając pośród chaosu, brutalności i zniszczenia wojny w swojej ojczyźnie, nie rozumiały tego, co działo się wokół nich i często cierpiały z powodu poważnej traumy i przemocy fizycznej. Ten wstrząsający pamiętnik opowiada porywającą historię jednego z takich niemieckich dzieci. Urodzona w Berlinie w 1941 roku, Sabina de Werth Neu niewiele wiedziała w swoich najmłodszych latach poza trudami i strachem uchodźcy wojennego.

Wraz z dwiema siostrami i matką często uciekała i czasami była bezdomna w zbombardowanych miastach wojennych Niemiec.

Czasami żyły w warunkach bliskich śmierci głodowej. Gdy alianci szturmowali rozpadające się niemieckie systemy obronne, matka i dzieci były gwałcone i bite przez grasujących rosyjskich żołnierzy.

Po wojnie, podobnie jak wielu Niemców, owinęli się płaszczem głuchego milczenia na temat swojej najnowszej historii narodowej i osobistej, zdeterminowani, by zapomnieć o przeszłości. W rezultacie Sabina spędziła większość czasu zmagając się ze wstydem i atakami paraliżującej depresji. W końcu, po dziesięcioleciach milczenia, nie mogła już dłużej tłumić wspomnień i zaczęła rekonstruować swoje młode życie, zapisując to, co wcześniej wydawało się niewypowiedziane.

Zilustrowana zabytkowymi czarno-białymi fotografiami rodzinnymi, książka wypełniona jest przejmującymi scenami: jej maltretowana, ale odważna matka desperacko próbująca chronić swoje dzieci przed najgorszym, obrzydliwy horror oglądania materiałów filmowych z Holokaustu w kronikach filmowych wkrótce po wojnie, mile widziany widok amerykańskich żołnierzy przynoszących gorące posiłki do lokalnych szkół oraz promyk nadziei w końcu zaoferowany przez Plan Marshalla, który zdaniem autorki był kluczowy dla jej własnego przetrwania i całych Niemiec. Ta książka nie tylko przypomina doświadczenia z odległej wojny, ale także przywodzi na myśl zakłócającą rzeczywistość współczesnych dzieci-uchodźców. Nie ma chyba bardziej potępiającego oskarżenia wojny niż czytanie o jej wpływie na dzieci, jej bezbronne ofiary.