Często czujemy się głęboko spersonalizowani przez muzykę i rozumiani w sposób, który w innym przypadku znamy tylko od bliskich. Muzyka może oczywiście stać się symbolicznym obiektem zastępczym, niejako kochankiem.
Korzystając z wyników badań nad narcyzmem i autopsychologią, eseje zawarte w tym tomie koncentrują się na relacji, w której muzyka zyskuje jakość ludzkiego obiektu siebie. Głos ma w tym kontekście szczególne znaczenie. Niniejsza antologia zawiera wszystkie prace wygłoszone podczas 2.
Sympozjum Coesfeld Music & Psyche, a także wyniki eksperymentalnego badania pilotażowego dotyczącego doświadczenia narcystycznych cech w muzyce. Prezentuje zatem najnowszą wiedzę na ten temat.
