Defining the Yiddish Nation: The Jewish Folklorists of Poland
W drugiej połowie XIX wieku w Europie rozwinął się żydowski nacjonalizm. Jedną z istotnych form tego nacjonalizmu, która zakorzeniła się na początku XX wieku w Europie Wschodniej, był ruch jidyszystów, który utrzymywał, że język i kultura jidysz powinny znajdować się w centrum wszelkich żydowskich wysiłków nacjonalistycznych. Podobnie jak w przypadku większości europejskich koncepcji folkloru, romantyczno-nacjonalistyczne idee J. G. Herdera dotyczące volk były kluczowe w formułowaniu badań i gromadzeniu folkloru jidysz.
Volk Herdera oznaczał jednak chłopów, podczas gdy polscy Żydzi byli ludnością miejską. Ta różnica zdeterminowała ukierunkowanie i pionierską pracę, jaką wykonała ta grupa kolekcjonerów. Definiowanie narodu jidysz bada, w jaki sposób ci folkloryści starali się połączyć swoją tożsamość z żydowską przeszłością, ale jednocześnie rozwijać jidyszyzm, ruch, którego ostatecznym rezultatem byłaby autonomiczna żydowska kultura narodowa i zerwanie z biblijną przeszłością.
Itzik Nakhmen Gottesman analizuje ewolucję folkloru jidysz i jego rolę w tworzeniu nacjonalizmu jidysz w Polsce w okresie międzywojennym. Gottesman bada trzy ważne środowiska folklorystyczne w Polsce: warszawską grupę kierowaną przez Noyekha Prilutskiego, Wileńskie Żydowskie Towarzystwo Historyczno-Etnograficzne im. S. Anskiego oraz Komisję Etnograficzną Instytutu Yivo w Wilnie.
Ta książka to znacznie więcej niż studium ewolucji jednej konkretnej tradycji folklorystycznej, to spojrzenie na kształtowanie się ruchu nacjonalistycznego. Definiowanie narodu jidysz okaże się bezcenne dla badaczy studiów żydowskich i folkloru jidysz.