Ocena:
Książka stanowi głęboko osobistą relację z życia Ning Lao T'ai-t'ai, wieśniaczki w późno cesarskich Chinach, opowiedzianą przez Idę Pruitt. Podkreśla zmagania, tradycje i kwestie społeczne, z którymi borykały się kobiety w tamtej epoce, oferując wgląd w chińską kulturę i historię. Chociaż jest ceniona za unikalną perspektywę i znaczenie historyczne, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej szczegółów i jest nieco niezgrabna w stylu pisania.
Zalety:⬤ Wnikliwy portret życia chińskiej wieśniaczki z unikalnej perspektywy historycznej.
⬤ Dostarcza kulturowych i historycznych spostrzeżeń, których często brakuje w innych relacjach.
⬤ Rezonuje emocjonalnie z czytelnikami, skłaniając do refleksji nad trudnościami i odpornością.
⬤ Oferuje rzadki wgląd w codzienne życie i struktury społeczne w dawnych Chinach.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl narracji jest przestarzały, z niezdarnym pisaniem i brakiem szczegółów na temat codziennego życia.
⬤ Książka może sprawiać wrażenie szybkiego przeglądu, w którym brakuje głębszych refleksji na temat istotnych wydarzeń.
⬤ Niektóre sekcje są opisywane jako nudne lub niewystarczająco wciągające, co prowadzi do mieszanych wrażeń dla czytelników.
(na podstawie 25 opinii czytelników)
A Daughter of Han: The Autobiography of a Chinese Working Woman
Wspólne przeznaczenie jest indywidualnym przeznaczeniem. W ten sposób, poprzez opowieść o życiu jednej chińskiej wieśniaczki, rozjaśnia się żywa wizja chińskiej historii i kultury.
W ciągu dwóch lat Ida Pruitt - dwukulturowy pracownik socjalny, pisarka i osoba przyczyniająca się do zrozumienia chińsko-amerykańskiego - odwiedzała Ning Lao T'ai-ta'i trzy razy w tygodniu na śniadanie. Spotkania te, pierwotnie mające na celu wyjaśnienie Pruittowi tradycyjnych chińskich zwyczajów rodzinnych, o których Lao T'ai-t'ai miał pewien wgląd, stały się podstawą trwałej przyjaźni. Gdy Lao T'ai-t'ai opisywała zwyczaje kulturowe swojej rodziny i szerszej społeczności, której byli częścią, przywoływała epizody z własnej historii, aby zilustrować te zwyczaje, aż w końcu całe jej życie stanęło otworem przed jej nową powierniczką.
Pruitt udokumentował tę historię, rzucając światło nie tylko na biografię Lao T'ai-t'ai, ale także na charakter życia zwykłego człowieka w Chinach. Produktem końcowym jest portret Chin, który jest „żywy i ludzki”.
