Ocena:
Książka zapewnia wnikliwe spojrzenie na życie chińskiej wieśniaczki, Ning Lao T'ai-t'ai, podkreślając jej zmagania, odporność i kulturowe niuanse jej czasów. Czytelnicy doceniają emocjonalną wagę narracji i kontekst historyczny, choć niektórzy uważają, że brakuje jej szczegółów dotyczących codziennego życia i wydarzeń.
Zalety:⬤ Oferuje unikalne spojrzenie na życie chińskiej kobiety, zapewniając cenny wgląd w życie chłopów i zwyczaje kulturowe.
⬤ Emocjonalna i wciągająca opowieść, która wywołuje empatię i refleksję na temat trudności, z jakimi borykają się kobiety.
⬤ Porusza ważne tematy, takie jak normy społeczne, ubóstwo i odporność.
⬤ Pomocna dla osób zainteresowanych chińską historią i kulturą.
⬤ Brakuje konkretnych szczegółów dotyczących codziennego życia, przez co niektóre wydarzenia wydają się powierzchowne lub pospieszne.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że tempo jest powolne, a treść czasami nudna.
⬤ Krytyka niewystarczającego kontekstu wokół ważnych wydarzeń w życiu narratora, przez co niektóre wątki nie zostały w pełni zbadane.
(na podstawie 25 opinii czytelników)
A Daughter of Han: The Autobiography of a Chinese Working Woman
Wspólne przeznaczenie jest indywidualnym przeznaczeniem. W ten sposób, poprzez opowieść o życiu jednej chińskiej wieśniaczki, rozjaśnia się żywa wizja chińskiej historii i kultury.
W ciągu dwóch lat Ida Pruitt - dwukulturowy pracownik socjalny, pisarka i osoba przyczyniająca się do zrozumienia chińsko-amerykańskiego - odwiedzała Ning Lao T'ai-ta'i trzy razy w tygodniu na śniadanie. Spotkania te, pierwotnie mające na celu wyjaśnienie Pruittowi tradycyjnych chińskich zwyczajów rodzinnych, o których Lao T'ai-t'ai miał pewien wgląd, stały się podstawą trwałej przyjaźni. Gdy Lao T'ai-t'ai opisywała zwyczaje kulturowe swojej rodziny i szerszej społeczności, której byli częścią, przywoływała epizody z własnej historii, aby zilustrować te zwyczaje, aż w końcu całe jej życie stanęło otworem przed jej nową powierniczką.
Pruitt udokumentował tę historię, rzucając światło nie tylko na biografię Lao T'ai-t'ai, ale także na charakter życia zwykłego człowieka w Chinach. Produktem końcowym jest portret Chin, który jest „żywy i ludzki”.
