Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Christianity, Book-Burning and Censorship in Late Antiquity: Studies in Text Transmission
Szacuje się, że przetrwała tylko niewielka część starożytnej literatury - mniej niż jeden procent. Choć powody są różne, ironią losu jest to, że chrześcijaństwo, często uważane za odpowiedzialne za rozprzestrzenianie się książek i kultury książki, było również aktywne w tłumieniu i niszczeniu książek w późnej starożytności.
Autor Dirk Rohmann gromadzi dowody na rolę odgrywaną w paleniu książek przez chrześcijańskie instytucje, pisarzy i świętych w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Rohmann analizuje szeroki zakres źródeł literackich i prawnych, zwracając szczególną uwagę na to, które gatunki i typy książek mogły być celem ataków. Rohmann dochodzi do wniosku, że oprócz książek heretyckich, magicznych, astrologicznych i antychrześcijańskich, inne mniej oczywiste wywrotowe kategorie literatury były również podatne na zniszczenie i cenzurę poprzez zakaz kopiowania rękopisów. Teksty te obejmowały dzieła z materialistycznych tradycji filozoficznych, teksty, które miały stać się podstawą nowoczesnej filozofii i nauki.
Podczas gdy palenie książek funkcjonowało jako uznana praktyka kulturowa, a Rohmann uznaje szeroką gamę motywacji działających w różnych praktykach cenzury, ostatecznie zadaje pytanie, w jakim stopniu chrześcijańskie palenie książek i towarzyszące mu praktyki negatywnie wpłynęły na przetrwanie pogańskich i przedchrześcijańskich tekstów literackich i filozoficznych. Odrzucenie, a nawet wymazanie książek przez chrześcijaństwo - tak sprzeczne z jego własnym światopoglądem - świadczy zarówno o niebezpiecznej naturze przekazywanych tekstów, jak i o trwałej kulturowej i ideologicznej sile słowa pisanego.