Burmistrz Casterbridge

Opinie czytelników

Recenzje powieści „The Mayor of Casterbridge” podkreślają skomplikowany rozwój postaci, głębokie tematy ludzkiej słabości i wciągającą fabułę, pomimo różnych opinii na temat tempa i stylu pisania. Wielu czytelników docenia eksplorację przez Hardy'ego moralnych zawiłości i konsekwencji wad charakteru, podczas gdy niektórzy uważają, że narracja jest powolna lub pozbawiona tematu. Ogólnie rzecz biorąc, książka jest uznawana za klasykę o znaczących walorach literackich.

Dobrze wykreowane postacie, wciągające wątki moralne i psychologiczne, wciągająca fabuła z elementami tragedii, żywe przedstawienie historycznego otoczenia i emocjonalna głębia. W wielu recenzjach wspomina się o ponadczasowej aktualności wątków i postaci.

Niektórzy czytelnicy uważają, że tempo akcji jest powolne lub nudne, a zwroty akcji przewidywalne. Archaiczny język i styl pisania mogą być wyzwaniem, a niektórzy wspominają o nadmiernej szczegółowości i melodramatyzmie. Kilka recenzji zwraca uwagę na problemy z formatowaniem w wydaniach cyfrowych.

(na podstawie 606 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Mayor of Casterbridge

Zawartość książki:

Kup jedną z klasycznych książek 1st World Library i wesprzyj naszą bezpłatną internetową bibliotekę e-booków do pobrania. Odwiedź nas online na www.1stWorldLibrary.ORG - - Pewnego wieczoru późnego lata, zanim dziewiętnasty wiek osiągnął jedną trzecią swojej rozpiętości, młody mężczyzna i kobieta, ta ostatnia niosąca dziecko, zbliżali się pieszo do dużej wioski Weydon-Priors w Upper Wessex.

Byli ubrani zwyczajnie, ale nie źle, chociaż gruba warstwa kurzu, która nagromadziła się na ich butach i ubraniach podczas długiej podróży, nadawała ich wyglądowi niekorzystny wygląd. Mężczyzna był drobnej postury, śniady i surowy w wyglądzie, a z profilu jego twarz była tak lekko nachylona, że niemal prostopadła. Miał na sobie krótką kurtkę z brązowego sztruksu, nowszą od reszty stroju, który składał się z fustianowej kamizelki z białymi rogowymi guzikami, bryczesów z tego samego materiału, opalonych legginsów i słomkowego kapelusza pokrytego czarnym szkliwionym płótnem.

Na plecach nosił kosz z sitowia, z którego jednego końca wystawała kula noża do siana, a w otworze widoczny był również wimble do siana. Jego miarowy, sprężysty chód był chodem wykwalifikowanego rodaka, w odróżnieniu od chaotycznego dreptania zwykłego robotnika; podczas gdy w obrocie i stawianiu każdej stopy była ponadto uparta i cyniczna obojętność wobec samego siebie, ukazująca swoją obecność nawet w regularnie zmieniających się fałdach fustianu, teraz w lewej nodze, teraz w prawej, gdy szedł.