Burmistrz Casterbridge

Opinie czytelników

Recenzje „The Mayor of Casterbridge” podkreślają mieszankę uznania dla głębokiej fabuły i rozwoju postaci z wyzwaniami związanymi z czytelnością ze względu na zabytkowy język i druk. Wielu czytelników dostrzegło wątki ludzkiej słabości, walki moralnej i refleksji społecznej, podczas gdy niektórzy uznali narrację za powolną lub pozbawioną zaangażowania. Ogólnie rzecz biorąc, jest uważana za klasykę i lekturę obowiązkową, ale nie bez wad.

Wciągająca i złożona historia z głębokim rozwojem postaci, tematami odkupienia i upadku, klasycznym portretem ludzkiej natury i dobrze napisaną prozą, ukazującą talent literacki Hardy'ego.

⬤ Mała czcionka i brak odstępów w niektórych wydaniach sprawiają, że czytanie jest nużące
⬤ język vintage może być wyzwaniem
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że historia jest powolna lub nudna, a inni zauważają brak wyraźnego tematu lub celu.

(na podstawie 606 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Mayor of Casterbridge

Zawartość książki:

Ta historyczna książka może zawierać liczne literówki i braki w tekście. Nabywcy mogą pobrać bezpłatną zeskanowaną kopię oryginalnej książki (bez literówek) od wydawcy.

Nie indeksowana. Nie ilustrowana. Wydanie z 1902 roku.

Fragment: ...

uczyniło go mniej pożądanym mężem, niż początkowo sądziła". Nie mogę odpowiedzieć - powiedziała Elizabeth-Jane w zamyśleniu.

To takie trudne. Potrzeba papieża, by to rozstrzygnąć! Może wolisz tego nie robić? Lucetta pokazała pociągającym tonem, jak bardzo polegała na osądzie Elizabeth. Tak, panno Templeman - przyznała Elizabeth.

Wolałabym nie mówić. Niemniej jednak Lucetta zdawała się odczuwać ulgę z samego faktu, że nieco rozjaśniła sytuację i powoli ustępował jej ból głowy. Przynieś mi lupę.

Jak wyglądam w oczach ludzi? zapytała leniwie. "No cóż - trochę zużyta", odpowiedziała Elizabeth, przyglądając się jej jak krytyk wątpliwemu obrazowi; przynosząc szkiełko, pozwoliła Lucetcie przyjrzeć się sobie w nim, co Lucetta z niepokojem uczyniła.

"Zastanawiam się, czy dobrze się noszę, jak na dzisiejsze czasy! zauważyła po chwili. Tak, całkiem nieźle. Gdzie jest mi najgorzej? Pod oczami - zauważyłem tam trochę brązu.

Tak, wiem, że to moje najgorsze miejsce.

Jak myślisz, ile lat jeszcze wytrzymam, zanim stanę się beznadziejnie prosta?". Było coś dziwnego w sposobie, w jaki Elizabeth, choć młodsza, zaczęła odgrywać rolę doświadczonego mędrca w tych dyskusjach. To może być pięć lat - powiedziała osądzająco.

Albo, przy spokojnym życiu, nawet dziesięć. Przy braku miłości można liczyć na dziesięć". Lucetta zdawała się rozmyślać nad tym jak nad niezmiennym, bezstronnym werdyktem.

Nie powiedziała Elizabeth-Jane nic więcej o przeszłym przywiązaniu, które z grubsza przedstawiła jako doświadczenia osoby trzeciej, a Elizabeth, która pomimo swojej filozofii była bardzo czuła, płakała tej nocy w łóżku na myśl, że jej piękna, bogata Lucetta nie traktowała jej z pełnym zaufaniem do nazwisk i dat w swoich wyznaniach. Ponieważ "ona" z opowieści Lucetty...