Ocena:
Książka „Bob Dylan by Greil Marcus: Writings 1968-2010” to kompilacja tekstów krytyka rockowego Greila Marcusa, będących refleksją nad karierą Boba Dylana. Czytelnicy doceniają spostrzeżenia, pasję i głębię Marcusa w jego analizie twórczości Dylana, choć opinie na temat jego osądów i organizacji książki są bardzo zróżnicowane. Niektórzy uważają ją za wymagającą, ale satysfakcjonującą, podczas gdy inni krytykują jej brak narracji i postrzeganą arogancję.
Zalety:⬤ Oferuje głębokie spostrzeżenia i refleksje na temat muzyki Boba Dylana.
⬤ Marcus jest uznawany za krytyka pełnego pasji i wiedzy.
⬤ Świetne dla fanów Dylana szukających kontekstu i docenienia jego kariery.
⬤ Antologia zawiera szeroki wachlarz tekstów, dzięki czemu jest kompleksowa.
⬤ Angażuje czytelników prowokującą i przemyślaną krytyką.
⬤ Niektóre artykuły są postrzegane jako styczne lub nie koncentrują się na Dylanie.
⬤ Pisanie może być zbyt złożone lub wymagające dla niektórych czytelników.
⬤ Krytycy dopatrują się wad w osądach Marcusa na temat twórczości Dylana, nazywając niektóre oceny zagadkowymi.
⬤ Książka nie ma spójnej narracji, przez co niektórzy czytelnicy są zdezorientowani.
⬤ Mieszane uczucia co do postrzegania „straconego okresu” w karierze Dylana, który Marcus może błędnie interpretować.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
Bob Dylan: Writings 1968-2010
Zdobywca Nagrody Nobla, Bob Dylan, powraca do swojego życia w muzyce dzięki swojemu najlepszemu interpretatorowi - wplatając poszczególne nastroje i momenty w błyskotliwą historię zmieniających się czasów.
Książka zaczyna się w Berkeley w 1968 roku, a kończy na koncercie Dylana na University of Minnesota - jego pierwszym występie na macierzystej uczelni - w noc wyborczą 2008 roku. Pomiędzy nimi znajdują się momenty euforycznych odkryć: Od notatek Marcusa do Basement Tapes z 1967 roku (najsłynniejsze bootlegowe archiwa muzyki pop) po jego eksplorację reimaginacji amerykańskiego doświadczenia przez Dylana w Time Out of Mind z 1997 roku. I odrzucenie; artykuł Marcusa Rolling Stone na temat albumu Dylana Self Portrait - często nazywany najsłynniejszą recenzją płyty, jaką kiedykolwiek napisano - rozpoczął się od słów „Co to za gówno? „ i doprowadził do jego odejścia z magazynu na pięć lat. Marcus śledzi nie tylko nagrania, ale także występy, książki, filmy i wszelkiego rodzaju autostrady i drogi, na których Bob Dylan dał się odczuć w naszej kulturze.
Dziesiątki zebranych tu utworów składają się na portret tego, jak przez całą swoją karierę Bob Dylan czerpał i wymyślał na nowo krajobraz tradycyjnej amerykańskiej piosenki, jej mitów i refrenów, bohaterów i złoczyńców. Są one wynikiem ponad czterdziestoletniej współpracy między niezrównanym piosenkarzem a wyjątkowo bystrym słuchaczem.
