Ocena:
Książka autorstwa Arthura Gullachsena zapewnia jasną i wciągającą narrację o walkach w sektorze Caen / zachodniej Normandii, chwaloną za łatwą czytelność i bezstronne spojrzenie na obie strony konfliktu. Jest dobrze zbadana i zawiera przydatne mapy i obrazy, co czyni ją godnym polecenia dodatkiem dla osób zainteresowanych historią wojskowości, szczególnie w odniesieniu do kampanii w Normandii.
Zalety:⬤ Przejrzysta i wciągająca narracja
⬤ łatwa do zrozumienia
⬤ bezstronne spojrzenie na obie strony
⬤ dobrze napisana
⬤ wciągający styl
⬤ zawiera dobre mapy i ciekawe zdjęcia
⬤ dobrze zbadana
⬤ polecana dla entuzjastów historii wojskowości.
Wspomniano tylko o części drugiej, co sugeruje, że czytelnicy mogą potrzebować przeczytać część pierwszą, aby w pełni zrozumieć; w recenzjach nie wyszczególniono żadnych konkretnych wad.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Bloody Verrires: The I. Ss-Panzerkorps Defence of the Verrires-Bourguebus Ridges: Volume II: The Defeat of Operation Spring and the Battles of Tilly
Grzbiet Verrires, położony na południe od normandzkiego miasta Caen, był postrzegany jako kluczowy etap dla brytyjskiej Drugiej Armii, która miała opuścić przyczółek w Normandii pod koniec lipca 1944 roku.
Grzbiet Verrires, imponujący wysokością i zawierający idealny teren dla operacji pancernych, był postrzegany przez Niemców jako filar ich obrony na południe od miasta Caen i na wschód od rzeki Orne. Po niepowodzeniu brytyjskiej operacji Goodwood w dniach 18-20 lipca i powstrzymaniu kanadyjskiej operacji Atlantic, dalsze alianckie ataki mające na celu zajęcie grzbietu musiały pokonać prawdopodobnie najsilniejszą niemiecką formację pancerną w Normandii: I.
SS-Panzerkorps "Leibstandarte". W drugim tomie tej dwutomowej pracy szczegółowo opisano walki w dniach 23 lipca-3 sierpnia, a w szczególności najważniejszą anglo-kanadyjską operację mającą na celu zdobycie Verrires Ridge, Operację Wiosna z 25 lipca. Bitwa ta, zaprojektowana jako atak mający na celu zajęcie grzbietu i eksplorację południa przy użyciu broni pancernej, była świadkiem ponownego ataku 2 Korpusu Kanadyjskiego, który został zniszczony przez niemieckie rezerwy pancerne sprowadzone specjalnie w celu pokonania kolejnego Goodwood.
Niezadowolone z tego zwycięstwa niemieckie siły pancerne starały się następnie przywrócić wcześniejszą linię obronną dalej na północ, atakując w celu zniszczenia 2 Kanadyjskiej Dywizji Piechoty. W dużej mierze nieznane, były to jedne z najsilniejszych i najbardziej udanych niemieckich operacji pancernych, które miały miejsce w kampanii normandzkiej.
