Bloody Verrieres: Obrona wzgórz Verrieres-Bourguebus przez I. SS-Panzerkorps: Tom 1: Operacje Goodwood i Atlantic, 18-22 lipca 1944 r.

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane reakcje na książkę. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają dogłębność badań i piękny styl pisania, inni uważają ją za suchą lub zbyt szczegółową, co utrudnia zaangażowanie się w narrację.

Dobrze zbadana, pięknie napisana, świetne ilustracje, dobre wykorzystanie podstawowych dokumentów, wypełnia lukę w zrozumieniu wydarzeń wojennych, polecana zarówno naukowcom, jak i nowicjuszom.

Może być sucha i trudna w czytaniu, nadmiar szczegółów może odwracać uwagę od akcji, brakuje równowagi między różnymi poziomami strategii wojskowej, może nie angażować skutecznie wszystkich czytelników.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bloody Verrieres: The I. Ss-Panzerkorps Defence of the Verrieres-Bourguebus Ridges: Volume 1: Operations Goodwood and Atlantic, 18-22 July 1944

Zawartość książki:

Na południe od normandzkiego miasta Caen, bliźniacze grzbiety Verri res i Bourguebus były kluczowymi kamieniami milowymi dla brytyjskiej Drugiej Armii pod koniec lipca 1944 roku - ich zdobycie było kluczowe dla powodzenia próby opuszczenia przyczółka normandzkiego. Aby zdobyć ten ważny teren, siły alianckie musiałyby pokonać prawdopodobnie najsilniejszą niemiecką formację pancerną w Normandii: I. SS-Panzerkorps "Leibstandarte". Wynikające z tego bitwy z końca lipca i początku sierpnia 1944 r. były świadkami potężnych niemieckich kontrataków obronnych na południe od Caen, które zadały ogromne straty, odzyskały utracony teren, a czasami szczegółowo pokonały operacje anglo-kanadyjskie.

Niemieckie dowództwo uznało je za kluczowe pod względem militarnym, dlatego większość sił pancernych została rozmieszczona w celu zdominowania tego doskonałego kraju czołgów na wschód od rzeki Orne. Te porażki i doświadczenie spotkania z wrogiem o niemal równych zasobach obnażyły wadliwą anglo-kanadyjską ofensywną doktrynę taktyczną, która była nadmiernie zależna od przewagi sił artyleryjskich. Co więcej, słabości alianckiej technologii czołgowej uniemożliwiały siłom pancernym stoczenie decydującej bitwy pancernej, zmuszając anglo-kanadyjską piechotę i artylerię do dalszego polegania na pierwszowojennej taktyce "ugryź i trzymaj", masowo wspieranej przez artylerię. W konfrontacji z pełną siłą Panzerwaffe, doktryna anglo-kanadyjska czasami się załamywała. W odpowiedzi Królewska Artyleria i Kanadyjska Artyleria Królewska zmiażdżyły niemieckich czołgistów i grenadierów, ale pomimo ich najlepszych starań, nie udało się zdobyć terenu wyłącznie dzięki skoncentrowanemu ostrzałowi artyleryjskiemu.

Jest to szczegółowy opis sukcesu operacji obronnych I. SS-Panzerkorps, mających na celu utrzymanie grzbietów V rrieres-Bourgebus pod koniec lipca 1944 roku.