The Arabs from Alexander the Great until the Islamic Conquests
Nie jest to konwencjonalna książka historyczna. Jest to raczej studium socjologii pisarstwa historycznego o okresie, który choć dość odległy w czasie (od 330 r.
p.n.e. do 670 r. n.e.), nadal wpływa na dyskurs polityczny o świecie arabskim, a zwłaszcza na relacje między Zachodem a Bliskim Wschodem.
Niniejsza książka koncentruje się na zagadce zniknięcia Arabów z historii przed islamem, ich nagłym pojawieniu się pod sztandarami Proroka oraz potężnym i traumatycznym wpływie tego pojawienia się w historii świata na relacje między Arabami a Zachodem. Chociaż główny nurt zachodniej narracji historycznej nie postrzega Arabów przed islamem jako siły politycznej lub kulturowej, a nawet jako członków określonej jednostki kulturowej, arabscy historycy i bardziej tradycyjne źródła zachodnie pozwalają na raczej inny obraz, gdy tylko błędne lub zaciemniające etykiety zostaną usunięte.
W niniejszym opracowaniu Arabia i Arabowie jawią się jako region i lud, który cieszył się znaczną jednością językową, kulturową, religijną i polityczną na wieki przed islamem. Pojawienie się Proroka było z tej perspektywy kulminacją procesu historycznego, który trwał już od dawna - być może opóźniony przez rzymską ingerencję na Wschodzie i ustanowienie rzymskiej diecezji Oriens, ale także wzmocniony przez hellenistyczno-rzymską kulturę i myśl religijną.
W tym scenariuszu powstanie islamu nie jest w żaden sposób zaskakujące ani nie wymaga wyjaśnienia jako retrospektywne fałszerstwo, jak chciałaby tego szkoła rewizjonistyczna.