Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
An Analysis of T.S. Eliot's the Sacred Wood: Essays on Poetry and Criticism
Esej, za który przede wszystkim pamięta się The Sacred Wood, jest jednym z najsłynniejszych dzieł krytyki w języku angielskim: "Tradition and the Individual Talent" pomógł przeorientować argumenty dotyczące badania literatury i jej produkcji poprzez przedefiniowanie natury tradycji i relacji artysty z nią.
W czasach, gdy słowo "tradycyjny" stało się sposobem na potępienie słabej pochwały poprzez odniesienie do przeszłości, Eliot zreinterpretował ten termin, aby oznaczał coś zupełnie innego. Nie jest to, jak argumentuje, coś po prostu "przekazywanego", ale zamiast tego nagroda, którą można zdobyć "wielkim wysiłkiem", nie tylko poprzez ogromny wysiłek zrozumienia, jak przeszłość pasuje do siebie.
Widziana w ten sposób, sugeruje Eliot, tradycja literacka i artystyczna "ma jednoczesne istnienie i tworzy jednoczesny porządek" - i nie jest to tylko przeszłość, ale także teraźniejszość. Dla Eliota "sztuka nigdy się nie poprawia", a jedynie zmienia, a każda część tradycji jest nieustannie reinterpretowana w świetle tego, co jest dodawane do całości. Rolą poety, w ujęciu Eliota, jest podporządkowanie sobie własnej osobowości i stanie się "pojemnikiem", w którym "niezliczone uczucia, frazy, obrazy...
może zjednoczyć się, tworząc nowy związek". Przedefiniowanie kwestii relacji poetów z przeszłością w ten nowy sposób jest doskonałym przykładem kreatywnego myślenia, a zdolność Eliota do łączenia istniejących koncepcji na nowe sposoby była tym, co nadawało wagę argumentowi, który wysunął: że poeci nie mogą odnieść sukcesu bez zrozumienia, że zajmują swoje miejsce na kontinuum, które rozciąga się od wszystkich ich poprzedników i obejmuje pomysły, mocne strony i wady całego dorobku, który ci poeci reprezentowali.