Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 16 głosach.
American Girl in India:
Dwudziestodwuletnia Wendy Doniger przyjechała do Kalkuty w sierpniu 1963 roku na stypendium, by studiować sanskryt i język bengalski.
Była to jej pierwsza wizyta w tym kraju. W ciągu nadchodzącego roku, który spędziła w Shantiniketan Tagore, zakochała się całkowicie w miejscu, które do tej pory znała tylko z książek.
Indie, które opisuje w swoich listach do rodziców, są młode, podobnie jak ona, wciąż odnajdują się i uczą się pogodzić z przemocą Partition. Ale to także dojrzała cywilizacja, która pozwala Wisznu być przedstawianym na ścianach świątyni Sziwy; kultura sprzeczności, w której skrajny erotyzm wiąże się ze skrajną czystością; i kraina absurdu, w której towarzyscy zawiadowcy stacji nie pozwalają, by rozkłady jazdy pociągów przeszkadzały w gościnności. Kraj ożywa dzięki jej żywej prozie, introspektywnej, a jednocześnie zabawnej, a jej emocje są w pełni widoczne, niezależnie od tego, czy opowiada o paradoksach indyjskiego życia, malowniczych krajobrazach, osobliwościach indyjskich języków, czy po prostu o mechanice rytuału świątynnego, którego nie rozumie.
W trakcie studiów udaje jej się podróżować, na północ do fortów Mogołów i na południe do starożytnych świątyń, a także poznać nowych przyjaciół - zadziornego Chanchala z Lahore i uprzejmego Mishtuniego, a także kilku bardzo znanych, w tym Jamini Roy i Ali Akbar Khana. Ci, którzy czytali i podziwiali Wendy Doniger, będą zachwyceni, znajdując w tych listach wiele z jej późniejszej pracy, a nieliczni, którzy tego nie zrobili, zobaczą, oczami wrażliwej, bystrej i dowcipnej młodej uczonej, Indie, jakich nigdy wcześniej nie widzieli.
