Hitler's U.S. Allies: Americans Who Supported the Nazis
W wielu krajach na całym świecie koniec I wojny światowej nie doprowadził do powstania nowego, stabilnego porządku światowego, lecz zapoczątkował erę niepewności i upadku gospodarczego. Aby rozwiązać problemy bezrobocia, wysokiej inflacji, niskich płac i złych warunków pracy, wielu zwróciło się do prawicy politycznej - do przywódców takich jak Mussolini i Hitler. Ale nie tylko w krajach takich jak Włochy i Niemcy ludzie postrzegali faszyzm jako alternatywę dla demokracji.
Czasami mówi się, że faszyzm w Ameryce po raz pierwszy objawił się jako reakcja rdzennej ludności na gwałtowny wzrost liczby imigrantów z Europy w 1830 roku. Do wybuchu II wojny światowej faszyzm odezwał się jeszcze co najmniej cztery razy, przede wszystkim za sprawą powstania Niemiecko-Amerykańskiego Bundu.
Amerykańscy politycy i komentatorzy tradycyjnie unikali stosowania etykiety „faszystowskiej” do jakiegokolwiek ruchu, woląc zamiast tego opisywać skrajnie prawicowe grupy jako „natywistyczne”, zarabiające pieniądze rakiety wykorzystujące łatwowiernych zwolenników lub po prostu „obłąkany margines”. Przez wiele lat uniemożliwiało im to zbadanie możliwości, że amerykańskie faszystowskie ideologie lub struktury społeczne były zakorzenione we wzorcach amerykańskiej przeszłości, a nie były importem z zagranicy.
Ku Klux Klan został opisany jako pierwsza na świecie organizacja faszystowska, a ta książka analizuje argumenty za i przeciw temu twierdzeniu. Analizuje również, w jaki sposób filozofia stojąca za tym ruchem pozostała silnym nurtem w amerykańskiej polityce aż do wybuchu II wojny światowej. Książka analizuje również, w jaki sposób amerykańska polityka rasowa była wykorzystywana przez nazistów przy opracowywaniu własnej.
Podczas gdy wciąż trwają spory o to, czy ruchy takie jak Srebrne Koszule i Przyjaciele Nowych Niemiec były rzeczywiście faszystowskie, to bez wątpienia stojące za nimi osobistości, takie jak William Dudley Pelley i ojciec Charles Coughlin, wykazywały wszystkie klasyczne cechy faszyzmu. I bynajmniej nie były one niepopularne. Zwolennik wielu polityk Hitlera, w latach trzydziestych XX wieku, kiedy populacja USA wynosiła około 120 milionów, szacuje się, że około 30 milionów słuchaczy słuchało cotygodniowego programu radiowego Coughlina.
Niniejsza książka porównuje sposoby, w jakie zarówno Stany Zjednoczone, jak i reżimy faszystowskie, zwłaszcza niemiecki, radziły sobie z ogromnymi problemami społecznymi i gospodarczymi wynikającymi z Wielkiego Kryzysu. Bada również sposób, w jaki europejskie reżimy faszystowskie, zwłaszcza nazistowskie Niemcy, próbowały wpływać na amerykański proces polityczny zarówno legalnie, jak i nielegalnie, i analizuje poziom sukcesu, jaki osiągnęły w obu przypadkach.
