
Administration of Islam in Indonesia
Przy liczebności populacji muzułmańskiej większej niż w jakimkolwiek innym kraju - przytłaczająca większość ze 135 milionów ludzi uważa się za wyznawców islamu - naturalne jest, że w Indonezji powinny pojawić się poważne pytania dotyczące pozycji islamu w państwie. Rzeczywiście tak było i odkąd kraj ogłosił swoją niepodległość, istniało ciągłe napięcie między próbami muzułmanów kształtowania społeczeństwa zgodnie z zasadami islamu a wysiłkami kolejnych rządów, aby kontrolować tę religię jako siłę polityczną i społeczną.
Chociaż coraz więcej badań naukowych dotyczyło wysiłków przywódców muzułmańskich, aby wpłynąć na rozwój społeczny i polityczny Indonezji, bardzo niewiele napisano o drugiej stronie tego równania - polityce rządu w zakresie kontrolowania i regulowania islamu. W tym eseju Deliar Noer dokonał ważnego przełomu, zapewniając znaczący wgląd w ten bardzo zaniedbany aspekt relacji. Do tego zadania Noer wnosi mocne referencje - szeroko zakrojone badania nad polityczną i społeczną historią islamu w dwudziestowiecznej Indonezji, solidne wykształcenie w dziedzinie nauk politycznych oraz intelektualną uczciwość, która przyniosła mu szacunek zarówno za granicą, jak i w Indonezji.
Jest autorem książki The Modernist Muslim Movement in Indonesia: 1900-1942 (Oxford University Press, 1973) oraz licznych artykułów naukowych.
Po uzyskaniu tytułu doktora nauk politycznych na Uniwersytecie Cornella, pracował jako wykładowca lub profesor nauk politycznych na Uniwersytecie Północnej Sumatry, IKIP w Dżakarcie, gdzie był również rektorem, na Uniwersytecie Indonezji oraz na Uniwersytecie Griffith w Australii. Zarówno pod rządami reżimu Sukarno, jak i Suharto zyskał reputację pryncypialnego naukowca, który nie chce rezygnować ze swojej uczciwości i obiektywizmu - pomimo nacisków wywieranych przez rząd.
To właśnie z powodu takich nacisków w 1974 r. uniemożliwiono mu wygłoszenie przemówienia profesorskiego "Partisipasi Dalam Pembangunan" (Partycypacja w rozwoju). Był to cenny wkład w pulę pomysłów istotnych dla rozwoju jego kraju, a za to naruszenie wolności akademickiej jego kraj jest uboższy.
Osoby zainteresowane zrozumieniem współczesnej Indonezji z pewnością będą wdzięczne Noerowi za niniejsze studium. - George McT. Kahin, styczeń 1978.